Μερικά πράγματα που κάνουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά δεν τα λένε

Ακολουθεί μια λίστα από μικρά καθημερινά πράγματα που συμβαίνουν σε όλους μας (σχεδόν), αλλά δεν τα λέμε:


-Κοιτάς το ρολόι σου αλλά μετά δεν ξέρεις τι ώρα είναι, οπότε ξανακοιτάς, αλλά πάλι δεν ξέρεις.


-Είναι Τετάρτη, αλλά για κάποιο λόγο όλη μέρα είσαι πεπεισμένος ότι είναι Πέμπτη. Και αυτό δε σου περνάει μέχρι να έρθει όντως η Πέμπτη.


-Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μετά στέκεσαι σαν μ...... επειδή δεν ξέρεις γιατί μπήκες.

-Μιλάς μόνος σου και κάποιος μπαίνει στο δωμάτιο, οπότε αρχίζεις να σιγοτραγουδάς για να τον πείσεις ότι τόση ώρα δεν μίλαγες στον εαυτό σου!

-Είσαι μες στο τρένο στο σταθμό και δίπλα είναι ένα άλλο τρένο και ένα απ’ τα δύο ξεκινάει και δε μπορείς να καταλάβεις ποιο.

-Ουρείς την ώρα που ξεπλένεσαι στη μπανιέρα.

-Λες σε κάποιον γνωστό σου ότι έχει έναν λεκέ στη μούρη, αλλά αυτός ποτέ δεν σκουπίζει το σημείο που του δείχνεις και σου σπάει τα νεύρα!

-Ανεβαίνεις τις σκάλες και νομίζεις ότι υπάρχει ακόμα ένα σκαλί αλλά δεν υπάρχει.

-Περπατάς με την κοπέλα σου αγκαλιά και όλη την ώρα κουτουλάνε οι ποποί σας, οπότε αναγκάζεσαι συνέχεια να ελέγχεις το βήμα σου.

-Θέλεις να πορδίσεις δημοσίως, νομίζοντας ότι δε θα ακουστεί, αλλά τελικά ακούγεται λίγο, οπότε αρχίζεις να σέρνεις καρέκλες στο πάτωμα ή να τρίβεις τα παπούτσια σου μεταξύ τους, για να νομίζουν ότι από εκεί προήλθε ο ήχος.

-Είσαι συνοδηγός σε αυτοκίνητο που τρέχει γρήγορα με ανοιχτά παράθυρα. Οπότε για να διασκεδάσεις, βγάζεις το χέρι σου έξω και μελετάς με αυτό όλους τους νόμους της αεροδυναμικής.

-Πίνεις κρύο νερό πολύ γρήγορα και σου παγώνει ο εγκέφαλος ακριβώς πάνω απ’ το μάτι, αλλά δε μπορείς να κάνεις τίποτα και απλά περιμένεις να τελειώσει ο πόνος, ο οποίος διαρκεί τρία δευτερόλεπτα αλλά σου φαίνονται δέκα ώρες.

-Σε παίρνει ο ύπνος αργά το απόγευμα στον καναπέ και όταν ξυπνάς στο σκοτάδι δεν έχεις ιδέα τι μέρα είναι.

-Οδηγείς με ανοιχτό το air condition και ρυθμίζεις το φυσητήρα έτσι ώστε, όταν κρατάς το τιμόνι, ο αέρας να μπαίνει μες στο μανίκι και να σου δροσίζει τη μασχάλη.

-Είσαι ξαπλωμένος πλάγια, και όταν κλείνεις μία το ένα μάτι και μία το άλλο, το μαξιλάρι μετακινείται, και καταλήγεις να παίζεις με αυτό καμιά εικοσαριά δευτερόλεπτα.

-Έχεις ξαπλώσει και μόλις είσαι έτοιμος να σε πάρει ο ύπνος το σώμα σου τινάζεται ολόκληρο και ξυπνάς!

-Πας να φτερνιστείς την ώρα που ουρείς και για κάποιον λόγο αυτά τα δύο δε γίνονται ταυτόχρονα! Οπότε σταματάς το κατούρημα στη μέση, φτερνίζεσαι και το συνεχίζεις μετά, αλλά μετά σε τσούζει.

-Τρως μια ξώφαλτση στα γεννητικά όργανα και τρομάζεις γιατί νομίζεις ότι θα πεθάνεις στον πόνο, αλλά δεν πονάς. Οπότε εκεί που λες «φτου, τη γλίτωσα» ΤΟΤΕ έρχεται ο πόνος, αργά και βασανιστικά.

-Είσαι στο αυτοκίνητο και ο φίλος σου προσπαθεί να μπει ή να βγει, αλλά για κάποιο λόγο δεν τα καταφέρνει! Ή δε βρίσκει το χερούλι, ή το βρίσκει και δεν μπορεί να το γυρίσει, ή το γυρνάει κι έχει ασφάλεια και κάθε φορά που πας να του ανοίξεις την ασφάλεια, ΤΟΤΕ αποφασίζει να το γυρίσει οπότε δεν ανοίγει!

-Μετά από μία κουραστική μέρα στο δρόμο γυρνάς σπίτι και βγάζεις τις κάλτσες σου. ΞΕΡΕΙΣ ότι θα τις πετάξεις στα άπλυτα, αλλά παρ' όλα αυτά πριν τις ρίξεις μέσα, τις μυρίζεις μια φορά.

-Σηκώνεσαι απότομα από τον καναπέ και βλέπεις εκατομμύρια μαύρες τελείες στην περιφερειακή σου όραση που πυκνώνουν και σε πνίγουν και νομίζεις ότι θα πεθάνεις, ή θα λιποθυμήσεις στην καλύτερη.

-Έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι πολύ όμορφος την πρώτη μέρα που φοράς καινούριο ρούχο, αλλά μετά από μια βδομάδα έχει φύγει.

-Ακούς μουσική στο δωμάτιό σου και χορεύεις / χτυπιέσαι / κάνεις πως παίζεις κιθάρα, και μόλις μπαίνει μέσα η μάνα σου αρχίζεις να περπατάς γύρω - γύρω σαν το μ....., κάνοντας ότι συγυρίζεις και πασπατεύοντας όποιο άσχετο αντικείμενο είναι πιο κοντά για να την πείσεις ότι δεν έκανες τον καραγκιόζη.

-Χτυπάει το τηλέφωνο και σε ξυπνάει, αλλά για κάποιο λόγο θες να κάνεις το συνομιλητή να νομίζει ότι δεν κοιμόσουν, οπότε επιστρατεύεις ΟΛΗ την ενέργειά σου και μιλάς υπερβολικά δυνατά και καθαρά, και καταλήγεις να ακούγεσαι σαν ηλίθιος.

-Βλέπεις ένα ωραίο όνειρο και τότε ξυπνάς, οπότε τσαντίζεσαι και προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι ξύπνιος, μπας και ξανακοιμηθείς και δεις τη συνέχεια.

-Οδηγείς το αυτοκίνητό σου και ακούς ραδιόφωνο, φτάνεις σπίτι σου, και την άλλη μέρα που ξαναμπαίνεις στο αμάξι, ανοίγεις το ραδιόφωνο και σε ξεκουφαίνει!

-Περπατάς στο πεζοδρόμιο και θέλεις να μην πατάς τις γραμμούλες, αλλά οι πλάκες έχουν λάθος μέγεθος! Είναι πολύ μικρές για να καλύπτεις μια πλάκα ανά βήμα και πολύ μεγάλες για δύο πλάκες ανά βήμα! Οπότε εκνευρίζεσαι και προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι.

-Μια φορά το εξάμηνο βοηθάς μια γιαγιά να περάσει το δρόμο ή να πάρει το σωστό τρένο και για μια στιγμή αισθάνεσαι ότι είσαι η ίδια η Μητέρα Τερέζα.

-Βγάζεις το εσώρουχό σου για να μπεις στο μπάνιο και σου πέφτει στο πάτωμα, αλλά αντί απλά να σκύψεις να το μαζέψεις, το μαζεύεις με τα δάχτυλα του ποδιού, το πετάς στον αέρα και το πιάνεις με το χέρι. Μάλιστα, αν πιάσει με την πρώτη, αισθάνεσαι περήφανος.

-Διασχίζεις το δρόμο και σταματάει ένα αμάξι να σε αφήσει να περάσεις, οπότε εσύ περπατάς τα δύο πρώτα βήματα και ψιλοτρέχεις τα υπόλοιπα και μάλιστα συνεχίζεις να τρέχεις για ακόμα 4-5 βήματα στο πεζοδρόμιο.

-Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν μπορείς να υπολογίσεις το ιδανικό μέγεθος των γραμμάτων όταν γράφεις με μαρκαδόρο πάνω σε ένα CD. Πότε τα ξεκινάς πολύ μεγάλα και μετά δε σε χωράει και πότε το αντίθετο.

-Κάθε φορά που δείχνει ένα σκύλο στην τηλεόραση προσπαθείς να κάνεις το δικό σου σκύλο να τον δει, αλλά αυτός δε λέει να κοιτάξει την οθόνη! Ακόμα κι αν του γυρνάς τη μούρη με τα χέρια αρνείται να το δει!

-Ποτέ δεν μπορεί κάποιος άλλος να σου βάλει σωστά στο αυτί ακουστικά ψείρες. Όσο κι αν προσπαθεί πρέπει να το κάνεις εσύ στο τέλος.

-Ξυπνάς το πρωί και έχεις ξυλιάσει, διότι η μάνα σου έχει ανοίξει να αερίσει και «να ξεμυρίσει» όπως λέει το δωμάτιο, ακόμα κι αν έξω μαίνεται χιονοθύελλα στους μείον τόσους βαθμούς.

-Ανοίγεις το ψυγείο να βρεις κάτι να φας, ψάχνεις αλλά δε βρίσκεις τίποτα, το κλείνεις, ψάχνεις κάπου αλλού και μετά ξανανοίγεις το ψυγείο, λες και στο μεταξύ έχει γεννήσει κάτι φαγώσιμο!

-Παίρνεις τηλέφωνο κάποιον και στη μέση της συζήτησης κλείνει κατά λάθος. Οπότε μετά ξαναπαίρνετε και οι δύο ταυτόχρονα και βγαίνει κατειλημμένο. Μετά αφήνετε και οι δύο ταυτόχρονα τον άλλο να πάρει, οπότε απλά δε χτυπάει κανενός και αυτό επαναλαμβάνεται για κάνα πεντάλεπτο.

-Σκέφτεσαι μια λέξη και την επαναλαμβάνεις στο μυαλό σου συνέχεια. Στην αρχή σου φαίνεται αστεία, αλλά μετά από κάποιο αριθμό επαναλήψεων σταματάς να τη βλέπεις σαν λέξη και γίνεται κάτι άλλο...

-Όταν κόβεις τα νύχια των ποδιών σου, τα μαζεύεις σε μια μικρή στοίβα και όσο μεγαλώνει η στοίβα, τόσο πιο καλά νιώθεις. Και όταν έρχεται η ώρα να τα πετάξεις, κρατάς τα δυο «καλύτερα» κομμάτια και τα λυγίζεις για λίγη ώρα.

-Ανοίγεις τη βρύση για να πλύνεις τα χέρια σου και τρέχει καυτό νερό, και για τα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου νομίζεις ότι είναι παγωμένο. Καμιά φορά μάλιστα μπορείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μπερδέψεις επίτηδες το καυτό με το παγωμένο.

-Χτυπάει το τηλέφωνο το πρωί που κοιμάσαι, και καμιά φορά το βλέπεις για λίγο στον ύπνο σου πριν σε ξυπνήσει.

-Κλείνεις τον υπολογιστή σου, και σβήνεις την οθόνη λίγο πριν απενεργοποιηθεί τελείως. Μετά από πέντε λεπτά αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχει κλείσει ακόμα. Ανοίγεις την οθόνη να δεις τι τρέχει, και την στιγμή που ανοίγει, ο υπολογιστής σβήνει.

-Πας να αλλάξεις γλώσσα στο πληκτρολόγιο, και τότε επιλέγονται τα μενού, με αποτέλεσμα όταν πας να γράψεις να ανοίγουν και να σου σπάνε τα νεύρα. Άλλες φορές, αλλάζεις τη γλώσσα, ενώ ήταν η σωστή, και το καταλαβαίνεις ΠΑΝΤΑ όταν έχεις ήδη γράψει δέκα σειρές κείμενο (Φημολογείται ότι από κει ξεκίνησαν τα greeklish...)

-Προσπαθείς να αλλάξεις την γλώσσα στο πληκτρολόγιο πατώντας "Shift+Alt" ταυτόχρονα, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο μόνο ταυτόχρονα δεν γίνεται, με αποτέλεσμα είτε να ενεργοποιήσεις την πάνω μπάρα είτε απλά... να συνεχίσεις να γράφεις τα ελληνικά σου στα αγγλικά ή το αντίστροφο πχ. e;inai ejairetik;a trelo to olo skiniko, Ι αμ α ωερυ σπεψιαλ βου... γαμώτο!!!

http://clopyandpaste.blogspot.gr/2009/12/blog-post_11.html#axzz24g8E4fGO