Οι
θεωρίες για τις αιτίες του έρωτα περισσεύουν. Κυμαίνονται από το
βιολογικώς πρακτικό έως το βιολογικώς πολύπλοκο ή αλλιώς από την
διαιώνιση του είδους έως το υποπροϊόν της σχέσης μας με όποιους μας
μεγάλωσαν.
Το
να αποδειχθούν, βεβαίως, οι θεωρίες αυτές δεν είναι ό,τι το ευκολότερο –
ει μη τι άλλο, ποιος μπόρεσε ποτέ να αποκρυπτογραφήσει με πάσαν
βεβαιότητα την ανθρώπινη ψυχή; Το σώμα, όμως, είναι άλλο θέμα και την
τελευταία δεκαετία οι επιστήμονες έχουν βαλθεί να καταγράψουν τι μας
συμβαίνει όταν αφηνόμαστε στο κάλεσμα του έρωτα.
Δύο επιστήμονες - ο καθηγητής Νευροαισθητικής Σεμίρ Ζέκι από το
Εργαστήριο Νευροβιολογίας του University College στο Λονδίνο και ο δρ
Αντρέας Μπάρτελς ερευνητής στο Ινστιτούτο Βιολογικής Κυβερνητικής Μαξ
Πλανκ στη Γερμανία – επέλεξαν 70 φρεσκοερωτευμένους εθελοντές, για να
εξετάσουν τον εγκέφαλό τους.
Οι απεικονίσεις υπήρξαν αποκάλυψη για τους δύο ερευνητές και για όσους
ακολούθησαν τα βήματά τους, καθώς έδειξαν ότι ο έρωτας μοιάζει πολύ με
τον… εθισμό στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά! Κι αυτό, διότι όταν
ερωτευόμαστε ο εγκέφαλος συσχετίζει κάτι που μόλις του συνέβη με την
άκρατη ευχαρίστηση - και ταυτοχρόνως αποδίδει το υπέροχο αυτό συναίσθημα
με το εξαίσιο πρόσωπο που βρίσκεται απέναντί του.
Η αλήθεια είναι πως η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων δεν είναι μόνον θέμα
μορίων που πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο, υπαγορεύοντάς μας τι θα νιώσουμε. Η
έλξη εμπεριέχει την προσωπική ιστορία του καθενός μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου