Υπήρξε μια όμορφη, μακρινή εποχή που το κινητό χρησίμευε μόνο για να παίρνεις τηλέφωνα. Μετά άρχισε να στέλνει μηνύματα. Να τραβάει φωτογραφίες. Να παίζει μουσική. Να μπαίνει στο Ίντερνετ.
Να σου βρίσκει ποιος γκόμενος είναι διαθέσιμος σε απόσταση 100 μέτρων γύρω σου, (υπηρεσία που συνδέεται με συγκεκριμένα site παρσίματος). Και πλέον να σου κάνει και καφέ όπως διάβασα κάπου για το νέο iPhone, που δίνει λέει εντολές μέσω bluetoοth στην καφετιέρα να 'χεις τον καπουτσίνο σου αφράτο. Λογικό. Αφού τον βρήκες τον γκόμενο και τον πή....ς με το κινητό να μην πιεις κι ένα καφέ με το τσιγάρο σου μετά? Κι αν δεν τον βρεις τον γκόμενο, δεν υπάρχει λόγος να στενοχωριέσαι. Βάζεις το κινητό στη δόνηση, λες σε έναν κολλητό να σου τηλεφωνεί και είναι έτοιμη η ικανοποίηση.
Όπως και να 'χει το θέμα είναι πως τα κινητά τηλέφωνα, το τελευταίο πλέον που φαίνεται να ενδιαφέρει τον αγοραστή τους αν μπορούν να κάνουν, είναι το να τηλεφωνούν. Οι πωλήσεις των smartphones εκτινάσσονται στα ύψη, όλο και περισσότεροι περνάνε περισσότερο χρόνο, ως και όλη τους τη μέρα, συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο, και αισθάνονται μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, θεωρώντας την ιδιωτικότητα σαν κάτι που αφορά μόνο τους άνω των 50 ετών. Σαν έναν πιτσιρικά που είδα σε μπαράκι να περνάει όλο του το βράδυ κάνοντας τσίκι τσίκι πάνω στα πλήκτρα του κινητού του. «Έτσι κάνουμε εμείς η νέα γενιά», μου απάντησε όταν τον ρώτησα για ποιο λόγο μπήκε στον κόπο να βγει έξω αφού όλη την ώρα ήταν «μέσα».
Τα τελευταία χρόνια, οι συσκευές κινητών τηλεφώνων, μου θυμίζουν όλο και περισσότερο την εποχή που ήμουν φοιτητής στη Ρουμανία. Με τις τατάνες της περιοχής και τους νεόπλουτους νταβάδες μετά την πτώση του Τσαουσέσκου, να απιθώνουν πάνω στο τραπέζι των εστιατορίων, πέντε πέντε τα πακέτα Marlboro για να δείξουν πως το «φυσάνε» το χρήμα. Ακόμα κι αν δεν καπνίζανε καθ' όλου. Ακριβώς το ίδιο με τα κινητά. Όπου κι αν πας, σε εστιατόριο, θέατρο, σουβλατζίδικο, όλοι μα όλοι απιθώνουν τα κινητά τους φάτσα κάρτα, όσο πιο φανταχτερά, τόσον πιο πολύ απιθωμένα. Σαν να περιμένουν ακόμα και στις 3 το πρωί, επείγον τηλεφώνημα από την κλινική που ξεγεννάει η γυναίκα τους. Που αν ξεγεννάει από στιγμή σε στιγμή η γυναίκα σου, κι εσύ μπεκροπίνεις, είσαι μακάκας. Και φαίνεσαι με την επίδειξη του σούπερ ντούπερ κινητού σου. Που είναι αμφίβολο αν το έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ για κάτι άλλο, από το να παίρνεις τηλέφωνο. Άντε και να τραβήξεις φωτό και βίντεο. Το οποίο είναι μια άλλη πληγή.
Οι οικογενειάρχες, μου τα έχουν κάνει τσουρέκια με τις φωτογραφίες από τα παιδιά τους και τα γατιά τους. Κι αν δεν μου τα κάνουν τσουρέκια σε απ' ευθείας μετάδοση, υπάρχει πάντα το facebook, στο οποίο θα ανεβάσουν τις φωτό, πεπεισμένοι πως όλος ο κόσμος ψοφάει να δει τον μπέμπη τους πασαλειμένο με μπεμπελάκ. Ή τους ίδιους με το αντιηλιακό να κάνει λιμνούλες στις πτυχώσεις της κυτταρίτιδας τους, να λιάζονται στην ακροθαλασσιά, σαν τηλεστάρ γ' κατηγορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου