Οι 12 κύκλοι της επιβίωσης μετά την απιστία συν 1, εναλλακτικός

 Μετά την απιστία η ζωή σου περνά από δώδεκα κύκλους. Άλλοι είναι δύσκολοι κι επίπονοι, άλλοι ευκολότεροι.  Τους περνάς και τους δώδεκα, όμως, υποχρεωτικά. 
 Και μετά αποφοιτάς!»,

«Και ποιοι είναι αυτοί;»,

«Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1. Ο κύκλος της γνώσης.  Ο πρώτος και πιο σοκαριστικός.  Εκεί που μαθαίνεις, που η πληροφορία σε πλακώνει σαν οδοστρωτήρας, ο κύκλος από τον οποίο, όλη την υπόλοιπη ζωή σου, θα ευχόσουν να μην είχες περάσει ποτέ.
 

2. Ο κύκλος της παραδοχής.  Εξίσου δύσκολος, το σημείο που παραδέχεσαι ότι, ναι, μπορεί να συμβεί και σ’ εσένα, ότι δεν είσαι απρόσβλητη από τον έσω πόνο.
 

3. Ο κύκλος των ενοχών.  Ο πιο άχρηστος, αν θες τη γνώμη μου.  Όσο περνάς από μέσα του πιστεύεις πως για όλα φταις εσύ, πως κάτι δεν έκανες ή κάτι έκανες λάθος, πως...
αν ήσουν διαφορετική τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.  Αηδίες.
 

4. Ο κύκλος των αναμνήσεων.  Σ’ αυτόν όλη η κοινή ζωή περνά σαν ταινία από εμπρός σου.  Βουτάς στις φωτογραφίες και στα βίντεο και χάνεσαι για ώρες.  Ξαναζείς τα πάντα, θυμάσαι λεπτομέρειες, ακούς λόγια, οσφραίνεσαι μυρωδιές.  Θαυμάζεις το πόσο φρέσκα και ζωντανά είναι όλα.
 

5. Ο κύκλος του θρήνου.  Του αδιάκοπου, του ανεξέλεγκτου, του γοερού.  Τα μάτια σου λες και περιμένουν τις πιο ακατάλληλες στιγμές για να γεμίσουν και να ξεχειλίσουν, αδιαφορώντας για το πού βρίσκεσαι, τι κάνεις, με ποιους είσαι.
 

6. Ο κύκλος του σώματος.  Στη διάρκειά του όλα τα παραπάνω σωματοποιούνται κι εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους: κρίσεις πανικού, ταχυκαρδίες, εξανθήματα.  Ό,τι βάλει ο νους σου, you name it.
 

7. Ο κύκλος του κρεββατιού.  Είναι αυτός που ακολουθεί.  Νοιώθεις και μοιάζεις άρρωστη, δεν θες να σηκωθείς απ’ το κρεββάτι.  Και δεν σηκώνεσαι.  Μένεις ξαπλωμένη στα σκοτεινά, αγκαλιάζοντας ένα μαξιλάρι, κατά προτίμηση το δικό του.
 

8. Ο κύκλος της εγκατάλειψης εαυτού.  Μπορεί ν’ ακολουθήσει, να προηγηθεί ή να συνυπάρχει με κάποιον από τους προηγούμενους.  Όπως βλέπω, σ’ αυτόν βρίσκεσαι τώρα.  Δεν περιποιείσαι τον εαυτό σου, δεν θέλεις να δείχνεις όμορφη γιατί (λανθασμένα) πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι όμορφη μόνο για εκείνον, ξεχνώντας ότι είμαστε όμορφοι πρωτίστως για εμάς.
 

9. Ο κύκλος του πάγου.  Και ξαφνικά όλα παγώνουν, μέσα κι έξω.  Τα δάκρυα στερεύουν, η λύπη εξαφανίζεται, το ενδιαφέρον για όλους και όλα χάνεται.  Ο πιο επικίνδυνος κύκλος, κατ’ εμέ.  Ύπουλος, μοιάζει με γιατρειά, πρόκειται όμως για καλά καμουφλαρισμένη θανάσιμη αρρώστια.  Αν δεν προσέξεις μπορεί να νεκρωθεί το μέσα σου.  Και δεν υπάρχει χειρότερο.
 

10. Ο κύκλος της απομόνωσης.  Εξαφανίζεσαι από φίλους, αποφεύγεις τις συντροφιές, εμβαθύνεις μέσα σου να βρεις τα «θέλω» σου.  Απαραίτητος κύκλος, καταπραϋντικός, αν και με κρυμμένες γωνίες.  Θέλει προσοχή και ρέγουλα.
 

11. Ο κύκλος της δημιουργίας.  Ο καλύτερος όλων!  Εκεί που πέφτεις με τα μούτρα σε ό,τι αγαπάς και του δίνεις και καταλαβαίνει.  Το γεννάς ξανά και ξανά, το μεγαλώνεις, το απογειώνεις.  Τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του κόσμου έχουν δημιουργηθεί στη διάρκεια αυτού του κύκλου, τον λατρεύω!
 

12. Ο κύκλος της ζωής χωρίς.  Ο τελευταίος.  Ο οριστικός.  Ο κύκλος της αποδοχής εαυτού.  Ο κύκλος που παίρνεις την απόφαση να πορευτείς μόνος, αναγνωρίζοντας στον εαυτό σου την υπεροχή και το δικαίωμα να μη συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από αυτό που θέλει. Ο κύκλος της παραδοχής των αδυναμιών και των υπεροχών σου. Ο κύκλος της ελευθερίας σου.

Αλλά, επειδή είμαι καλός άνθρωπος, σου δίνω κι έναν ακόμη κύκλο, εναλλακτικό γι αυτόν τον τελευταίο.  Εσύ θ’ αποφασίσεις ποιος από τους δυο σου ταιριάζει, σε ποιον θα νοιώθεις πιο ευτυχής.
 

13. Ο κύκλος της ζωής με. Ο τελευταίος.  Ο οριστικός.  Ο κύκλος της αποδοχής εαυτού αλλά και της αποδοχής του άλλου.  Ο κύκλος που παίρνεις την απόφαση να συνεχίσεις να πορεύεσαι δίπλα στον άνθρωπο που έχεις επιλέξει, αναγνωρίζοντάς του το δικαίωμα να μην συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από αυτό που θέλει.  Ο κύκλος της παραδοχής των αδυναμιών και των υπεροχών σου, ταυτόχρονα με την αποδοχή των αδυναμιών και των υπεροχών του άλλου.  Ο κύκλος της ελευθερίας σου αλλά και της ελευθερίας του άλλου.  Ο κύκλος της πορείας προς κοινή κατεύθυνση, από μονοπάτια διαφορετικά μεν, συγκλίνοντα (κάποια στιγμή) δε».

http://attikanea.blogspot.gr/2012/10/12-1.html#more